Ik ben geboren in Ahmedabad, hier in Oost-Gujarat – een stad vol geschiedenis en tegenstellingen. Onze straten bruisen van de kleuren, geluiden en geuren van India. Je kunt langs een eeuwenoude hindoetempel lopen, een hoek omslaan en een moskee vinden die door Sultan Ahmad Shah zelf is gebouwd, en iets verderop een rustig jaïnheiligdom. Deze mix van geloven en culturen maakt deel uit van wie we zijn. Zelfs na de zware aardbeving van 2001, die zoveel levens kostte – waaronder mensen die ik kende – staat de stad er nog steeds, getekend door veerkracht en de verhalen van degenen die het hebben volgehouden.

India is zo uitgestrekt dat het moeilijk te beschrijven is aan iemand die er nog nooit is geweest. We zijn het op één na meest bevolkte land ter wereld, met duizenden etnische groepen, honderden talen en een rijke bron aan tradities – sommige prachtig, andere pijnlijk. We hebben de wereld muziek, kunst, wetenschap en literatuur gegeven. Maar we hebben ook eeuwenlange verdeeldheid geërfd – kaste tegen kaste, religie tegen religie, rijk tegen arm. Zelfs vandaag de dag sluimert de spanning onder de oppervlakte.

Een van de dingen die mijn hart het meest breekt, zijn de kinderen. Meer dan 30 miljoen weeskinderen dwalen door onze straten en over perrons – soms op blote voeten, soms bedelend, soms starend in de verte omdat ze hebben geleerd niet veel van het leven te verwachten. Ik zie ze en ik herinner me hoe Jezus zei: "Laat de kinderen tot Mij komen." Ik vraag me af hoe onze steden eruit zouden zien als elke volgeling van Christus deze kinderen zag zoals Hij dat doet.

De noden hier zijn eindeloos, maar de kansen ook. Te midden van al het lawaai, de chaos en de diversiteit geloof ik dat God Zijn Kerk aan het opwekken is. We zijn omringd door velden die klaar zijn voor de oogst – mensen die hongeren naar hoop, verlangen naar waarheid en hunkeren naar vrede. We bidden om moed om het Goede Nieuws te delen in een stad waar de naam van Jezus door sommigen bekend is, door velen verkeerd begrepen en door de meesten genegeerd. Toch geloven we dat Hij ons hier niet per ongeluk heeft neergezet, maar juist voor een tijd als deze.

- Voor elke taal: Als ik door Ahmedabad loop, hoor ik Gujarati, Hindi, Urdu en nog veel meer. Met 61 gesproken talen in onze stad, vertegenwoordigt elke taal mensen die de hoop van Jezus nodig hebben. Bid dat Gods Koninkrijk in elke taal mag groeien, vooral onder de onbereikten.
- Voor de kerkplantingsteams: We vragen God om strategische trainingen te organiseren die werkers zullen toerusten en uitzenden in onze stad en daarbuiten. Bid om bovennatuurlijke wijsheid, moed en bescherming voor deze teams nu ze de oogst ingaan.
- Voor een gebedsbeweging: Mijn droom is om een golf van gebed te zien opkomen vanuit Ahmedabad – gelovigen die zich constant verzamelen om voorbede te doen, niet alleen voor onze stad, maar voor Gujarat en heel India. Bid dat God gebedsleiders opricht in elk team en elke beweging, samen met gebedsteams om hen te beschermen, zodat gebed de basis wordt van alles wat we doen.
- Voor genezing en eenheid: Ahmedabad draagt nog steeds littekens – herinneringen aan de aardbeving van 2001, armoede, kasteverschillen en religieuze spanningen. Bid dat Jezus genezing en verzoening brengt en dat Zijn kerk een brug wordt tussen gemeenschappen.
- Voor de oogst: De velden van Gujarat zijn klaar. Bid dat er arbeiders naar elk district, elke buurt en elke markt worden gestuurd totdat de naam van Jezus overal bekend en aanbeden wordt. Vraag de Heer om getrainde arbeiders te sturen naar de niet-bezette en onbereikte gebieden rond Ahmedabad, net zoals Hij de Samaritaanse vrouw en Lydia als getuigen heeft opgewekt.