Ek is gebore in Ahmedabad, hier in oostelike Gujarat—’n stad vol geskiedenis en teenstrydighede. Ons strate is lewendig met die kleure, klanke en reuke van Indië. Jy kan verby ’n eeue oue Hindoetempel stap, om ’n hoek draai en ’n moskee vind wat deur Sultan Ahmad Shah self gebou is, en ’n bietjie verder af, ’n stil Jain-heiligdom. Hierdie mengsel van gelowe en kulture is deel van wie ons is. Selfs na die massiewe aardbewing in 2001, wat soveel lewens geëis het—insluitend mense wat ek geken het—staan die stad steeds, gekenmerk deur veerkragtigheid en die verhale van diegene wat volhard het.

Indië is so groot, dis moeilik om te beskryf aan iemand wat nog nooit hier was nie. Ons is die tweede mees bevolkte nasie ter wêreld, die tuiste van duisende etniese groepe, honderde tale, en 'n diep put van tradisies – sommige mooi, ander pynlik. Ons het die wêreld musiek, kuns, wetenskap en letterkunde gegee. Maar ons het ook eeue van verdeeldheid geërf – kaste teen kaste, godsdiens teen godsdiens, ryk teen arm. Selfs vandag nog prut spanning onder die oppervlak.

Een van die dinge wat my hart die meeste breek, is die kinders. Meer as 30 miljoen weeskinders dwaal deur ons strate en spoorwegplatforms – soms kaalvoet, soms bedel, soms staar hulle net in die ruimte omdat hulle geleer het om nie veel van die lewe te verwag nie. Ek sien hulle, en ek onthou hoe Jesus gesê het: “Laat die kindertjies na My toe kom.” Dit laat my wonder hoe ons stede sou lyk as elke volgeling van Christus hierdie kinders so sou sien soos Hy dit doen.

Die behoeftes hier is eindeloos, maar so ook die geleenthede. Te midde van die geraas, chaos en diversiteit, glo ek dat God Sy Kerk aan die roer is. Ons is omring deur lande wat gereed is vir oes – mense wat honger is na hoop, verlang na waarheid, smag na vrede. Ons bid vir vrymoedigheid om die Goeie Nuus te deel in 'n stad waar die naam van Jesus deur sommige geken word, deur baie misverstaan word en deur die meeste geïgnoreer word. Tog glo ons dat Hy ons hier nie per ongeluk geplaas het nie, maar vir 'n tyd soos hierdie.

- Vir Elke Taal: Wanneer ek deur Ahmedabad stap, hoor ek Gujarati, Hindi, Urdu, en soveel meer. Met 61 tale wat in ons stad gepraat word, verteenwoordig elkeen mense wat die hoop van Jesus nodig het. Bid dat God se Koninkryk in elke taal sal vorder, veral onder die onbereiktes.
- Vir Kerkplantingspanne: Ons vra God om strategiese opleidingsgeleenthede op te rig wat werkers regoor ons stad en verder sal toerus en stuur. Bid vir bonatuurlike wysheid, moed en beskerming vir hierdie spanne terwyl hulle die oes ingaan.
- Vir 'n Gebedsbeweging: My droom is om 'n golf van gebed uit Ahmedabad te sien opstyg—gelowiges wat voortdurend bymekaarkom om in te tree, nie net vir ons stad nie, maar vir Gujarat en die hele Indië. Bid dat God gebedsleiers in elke span en beweging sal oprig, saam met Gebedsskildspanne om hulle te dek, sodat gebed die fondament word van alles wat ons doen.
- Vir Genesing en Eenheid: Ahmedabad dra steeds letsels—herinneringe aan die aardbewing van 2001, armoede, kasteverdelings en godsdienstige spanning. Bid dat Jesus genesing en versoening sal bring, en dat Sy kerk 'n brug tussen gemeenskappe word.
- Vir die Oes: Die lande van Gujarat is gereed. Bid dat werkers na elke distrik, buurt en markplek gestuur sal word totdat die naam van Jesus oral bekend en aanbid word. Vra die Here om opgeleide arbeiders na die onbetrokke en onbereikte gebiede rondom Ahmedabad te stuur, net soos Hy die Samaritaanse vrou en Lydia as getuies opgewek het.