เมื่อคุณเดินผ่านอัมริตสาร์ คุณจะไม่รู้สึกถึงน้ำหนักของประวัติศาสตร์เลย ครั้งแรกที่ผมก้าวเข้าไปในเมืองเก่า ผมรู้สึกตะลึงกับฝูงชนที่หลั่งไหลไปยังวิหารทองคำ วิหารแห่งนี้เปล่งประกายระยิบระยับดุจเปลวเพลิงในแสงแดด และผู้แสวงบุญหลายพันคนมาต่อแถวทุกวันเพื่ออาบน้ำ ก้มลงกราบ และกระซิบคำอธิษฐาน ความศรัทธาของพวกเขานั้นซาบซึ้งใจ แต่หัวใจของผมเจ็บปวด เพราะผมรู้ว่าพวกเขากำลังแสวงหาความสงบสุขและการชำระล้างที่พระเยซูเท่านั้นที่จะประทานให้ได้

อมฤตสาร์เป็นที่รู้จักในฐานะแหล่งกำเนิดของศาสนาซิกข์ แต่ก็เป็นเสมือนทางแยกที่ผสมผสานระหว่างชาวฮินดู มุสลิม ซิกข์ และคริสเตียน ห่างเพียง 15 ไมล์จากชายแดนปากีสถาน เมืองของเรายังคงมีร่องรอยของการแบ่งแยกดินแดน ฉันได้ฟังชายชราเล่าถึงความรุนแรงที่พวกเขาเห็นในวัยเด็ก ครอบครัวต้องอพยพหนีภัย รถไฟขบวนใหญ่เต็มไปด้วยศพ บาดแผลนั้นยังคงอยู่ หล่อหลอมให้เพื่อนบ้านมองเห็นกันและกัน กำแพงที่ก่อร่างสร้างตัวในใจ

ถนนหนทางดังกระหึ่มและเต็มไปด้วยชีวิตชีวา เสียงรถลากบีบแตร พ่อค้าแม่ค้าตะโกนโหวกเหวก ผ้าสีสดใสปลิวไสวไปตามลม แต่เบื้องหลังเสียงดังนั้น ฉันได้ยินเสียงร้องไห้ เด็กๆ ถูกทิ้งไว้ที่สถานีรถไฟ วัยรุ่นที่ไร้จุดหมาย หญิงม่ายที่ไม่มีใครดูแล อินเดียแบกรับภาระเด็กกำพร้านับล้านคน มากกว่า 30 ล้านคน และที่อมฤตสาร์ ฉันเห็นหน้าพวกเขาทุกวัน

ถึงกระนั้น ข้าพเจ้าเชื่อว่าอัมริตสาร์เป็นเมืองที่พระเจ้าทรงหมายตาไว้ ดินแดนแห่งการอุทิศตน ความแตกแยก และการแสวงหานี้ อาจกลายเป็นสถานที่แห่งการฟื้นฟูอาณาจักรของพระองค์ในยุคสมัยนี้

เมื่อมองดูเมืองอัมริตสาร์ ฉันเห็นทั้งความเจ็บปวดและคำสัญญา ฉันเห็นเด็กๆ ไร้บ้าน แต่ก็เห็นชายหนุ่มและหญิงสาวที่กระหายความจริง ฉันเห็นความแตกแยก แต่ฉันเชื่อในการคืนดีกันผ่านทางพระคริสต์ ฉันเห็นความจงรักภักดี และฉันภาวนาว่าสักวันหนึ่งความจงรักภักดีนี้จะถูกนำไปยังพระเจ้าผู้ทรงพระชนม์อยู่

นี่คือเหตุผลที่ฉันอยู่ต่อ นี่คือเหตุผลที่ฉันอธิษฐาน เพื่อวันที่ท้องถนนในเมืองอมฤตสาร์จะก้องกังวานไปด้วยบทเพลงสรรเสริญพระเยซู ผู้ทรงเป็นแสงสว่างที่แท้จริงของโลก

- สำหรับทุกภาษาและกลุ่มชน: อัมริตสาร์เป็นที่อยู่ของกลุ่มชาติพันธุ์และภาษาต่างๆ มากมาย ทั้งปัญจาบ ฮินดี อูรดู โดกรี และอื่นๆ อีกมากมาย หลายคนยังไม่ได้รับการเข้าถึง ข้าพเจ้าอธิษฐานขอให้พระราชอาณาจักรของพระเจ้าแผ่ขยายไปในทุกกลุ่มชน และขอให้คริสตจักรบ้านที่ขยายตัวเพิ่มขึ้นในหมู่ชาวอาหรับปาเลสไตน์ ชาวอาหรับนัจดี ชาวอาหรับอิรักตอนเหนือ และชุมชนท้องถิ่นที่ไม่เคยได้ยินพระเยซูมาก่อน
- เพื่อการเก็บเกี่ยวในอมฤตสาร์: เมื่อผมมองดูทุ่งข้าวสาลีที่ไหวเอนอยู่นอกเมือง ผมนึกถึงพระดำรัสของพระเยซูที่ว่า “การเก็บเกี่ยวมีมาก แต่คนงานมีน้อย” (มัทธิว 9:37) แคว้นปัญจาบถูกเรียกว่าแหล่งผลิตอาหารของอินเดีย และผมเชื่อว่าเรื่องนี้ก็เป็นจริงในทางจิตวิญญาณเช่นกัน ผมอธิษฐานเผื่อคนงาน ชายหญิงธรรมดาที่จะแบ่งปันพระเยซูในบ้าน โรงเรียน และตลาด จนกว่าการนมัสการจะเริ่มต้นขึ้นในทุกมุมของอมฤตสาร์
- ถึงชาวอินเดีย: ที่สถานีรถไฟ ฉันมักเห็นเด็กๆ เดินเท้าเปล่าขอเงินหรืออาหาร ดวงตาของพวกเขาอ่อนล้าแม้จะยังเด็กมาก หัวใจฉันสลายเมื่อรู้ว่าหลายคนไม่มีครอบครัวให้ดูแล ฉันอธิษฐานสดุดี 82:3 เหนือพวกเขา: "ขอทรงปกป้องคนอ่อนแอและกำพร้า จงปกป้องคนยากจนและผู้ถูกกดขี่" ข้าแต่พระเจ้า ขอทรงประทานบ้านที่ปลอดภัย ครอบครัวที่เปี่ยมด้วยความรัก และเหนือสิ่งอื่นใด คือความหวังในพระคริสต์
- เพื่อการเยียวยาข้ามความขัดแย้ง: เมืองนี้รู้จักความเจ็บปวดระหว่างศาสนาและวรรณะ แม้ในปัจจุบัน ความไม่ไว้วางใจก็ยังคงฝังรากลึกอยู่ แต่ผมยังคงยึดมั่นในพระดำรัสของพระเยซูที่ว่า “ผู้สร้างสันติสุขย่อมเป็นสุข เพราะเขาจะได้ชื่อว่าเป็นบุตรของพระเจ้า” (มัทธิว 5:9) ผมอธิษฐานขอให้คริสตจักรของพระองค์เป็นสะพานเชื่อมระหว่างชาวฮินดูและชาวซิกข์ ชาวมุสลิมและชาวคริสต์ ให้ปรองดองกัน แสดงให้เห็นถึงความรักที่เข้มแข็งกว่าความกลัว ความเป็นหนึ่งเดียวที่ลึกซึ้งกว่าความแตกแยก ซึ่งเกิดขึ้นได้ผ่านทางพระเยซูคริสต์เท่านั้น
- สำหรับพยานที่กล้าหาญของพระเยซู: การติดตามพระเยซูที่นี่ไม่ใช่เรื่องง่าย ความกลัวการถูกปฏิเสธ แรงกดดันจากครอบครัว และแม้แต่การข่มเหง สามารถทำให้ผู้เชื่อเงียบเสียงลงได้ กระนั้น พระวิญญาณทรงเตือนใจข้าพเจ้าถึงถ้อยคำของเปาโลที่ว่า “ถ้อยคำและคำเทศนาของข้าพเจ้ามิใช่ด้วยถ้อยคำอันชาญฉลาดและโน้มน้าวใจ แต่ด้วยการแสดงฤทธิ์เดชของพระวิญญาณ” (1 โครินธ์ 2:4) ข้าพเจ้าอธิษฐานขอความกล้าหาญที่จะพูด และขอพระเจ้าทรงยืนยันข่าวสารด้วยปาฏิหาริย์และหมายสำคัญต่างๆ เช่น ทรงรักษาคนป่วย ทรงเปิดตาคนตาบอด และทรงทำให้จิตใจอ่อนลงเพื่อต้อนรับพระองค์ในกว่า 36 ภาษาที่มีอยู่ในเมืองนี้
- สำหรับขบวนการอธิษฐาน: ในใจฉัน ฉันฝันถึงคำอธิษฐานที่ผุดขึ้นมาจากเมืองนี้ดุจดังธูปหอม การชุมนุมเล็กๆ ในบ้าน กลุ่มนักเรียนอธิษฐานกระซิบ ครอบครัวร้องไห้ด้วยกัน จนกระทั่งขบวนการอธิษฐานทวีคูณไปทั่วแคว้นปัญจาบ เช่นเดียวกับที่ผู้เชื่อยุคแรก “ร่วมใจกันอธิษฐานอยู่เสมอ” (กิจการ 1:14) ขอให้เมืองอัมริตสาร์กลายเป็นเมืองแห่งการวิงวอนที่เข้าถึงนานาชาติ