भारताचे शोषित आणि विसरलेले लोक

भारतात, तसेच लंडन, मोम्बासा, नैरोबी, न्यू यॉर्क, डलास, क्वालालंपूर आणि दुबई सारख्या इतर राष्ट्रांमध्ये आणि प्रमुख शहरांमध्ये भारतीय समुदायांमध्ये दडपशाही अनेक रूपे घेते - सामाजिक, धार्मिक, आर्थिक आणि लिंग-आधारित. ते लोकांना प्रतिष्ठा हिरावून घेते, त्यांना संधी नाकारते आणि त्यांना गरिबी, निरक्षरता, भेदभाव आणि भीतीच्या चक्रात अडकवते. भावनिक आणि मानसिक परिणाम खूप मोठा आहे, ज्यामुळे अनेकांना विसरलेले आणि आवाजहीन वाटते. हे केवळ त्यांच्या वर्तमान जीवनावरच नाही तर त्यांच्या भविष्यातील संधींवर आणि आध्यात्मिक मोकळेपणावर देखील परिणाम करते, कारण अन्याय हृदय कठोर करतो किंवा लोकांना आशेसाठी हताश करतो.

भारतातील अत्याचाराच्या बळींमध्ये जाती-आधारित भेदभाव सहन करणारे दलित, लिंग-आधारित हिंसाचाराला बळी पडणारे महिला आणि मुली, शोषण सहन करणारे स्थलांतरित आणि रोजंदारीवर काम करणारे कामगार, त्यांच्या श्रद्धेसाठी लक्ष्य केलेले धार्मिक अल्पसंख्याक आणि गरिबीत अडकलेली मुले यांचा समावेश आहे. हे गट ओरडतात, जे फार कमी लोकांना दिसतात - परंतु सर्वांना पाहणाऱ्याला माहित नाही.

देव पाहतो.

त्यापैकी असे लोक आहेत जे घरापासून दूर प्रवास करतात, ज्यांचे दैनंदिन जगणे वेदना आणि चिकाटीची कहाणी सांगते. देव त्यांनाही पाहतो...

आपण कसे करू शकतो

प्रार्थना?

गरीब, दलित, महिला आणि असुरक्षित समुदायांच्या हक्कांचे रक्षण करण्यासाठी आणि त्यांचे रक्षण करण्यासाठी निष्पक्ष नेते आणि न्याय्य व्यवस्था निर्माण करण्यासाठी देवाकडे प्रार्थना करा.

"तो पीडितांचे समर्थन करतो आणि भुकेल्यांना अन्न देतो. परमेश्वर कैद्यांना मुक्त करतो." स्तोत्रसंहिता १४६:७

भारतातील विश्वासणारे, चर्च आणि ख्रिश्चन सेवाकर्ते धैर्याने अत्याचारितांच्या पाठीशी उभे राहतील आणि त्यांना शब्द आणि कृतीतून ख्रिस्ताचे प्रेम दाखवतील अशी प्रार्थना करा.

"चांगले वागायला शिका; न्याय मिळवा. पीडितांचे रक्षण करा. अनाथांचे समर्थन करा; विधवेची बाजू घ्या." यशया १:१७

मागील

दिवाळी

पुढे

दिवस २