Ik woon in Mogadishu, een stad die zich uitstrekt langs de Indische Oceaan, waar de golven beuken tegen dezelfde kusten die eeuwen van handel, conflict en geloof hebben meegemaakt. Ooit een bloeiende haven en cultureel centrum, is onze stad getekend door veertig jaar burgeroorlog en clangeweld. Het geluid van geweerschoten is al lang onderdeel van het dagelijks leven, en diepe wonden verdelen onze stammen en gemeenschappen nog steeds.

Voor velen voelt Mogadishu als een stad gevangen tussen hoop en wanhoop. Militanten zwerven nog steeds rond de randen, zaaien angst en straffen degenen die Jezus durven te volgen. Gelovig zijn betekent hier in stilte leven – soms in het geheim – maar nooit zonder geloof.

Ondanks het gevaar, God is in beweging onder onze mensen. Ik heb levens zien veranderen door dromen, door gefluisterde gebeden en door de stille moed van Somalische gelovigen die weigeren het licht in hen te verbergen. Hoewel Somalië vaak een mislukte staat, Ik geloof dat de Het Koninkrijk van God komt stilletjes dichterbij Hier, één hart tegelijk. We hebben misschien geen stabiliteit in onze regering, maar we hebben een onwankelbare hoop in Christus. En die hoop is sterker dan angst.

• Bid voor bescherming en uithoudingsvermogen voor gelovigen die dagelijks met vervolging in Mogadishu te maken hebben. (Psalmen 91:1–2)

• Bid voor vrede en verzoening tussen de verdeelde clans in Somalië, zodat eenheid gevonden zou worden in Christus. (Efeziërs 2:14-16)

• Bid voor het Evangelie verspreiden onder het Somalische volk door middel van dromen, visioenen en moedige getuigenissen. (Handelingen 2:17)

• Bid voor de val van extremistische bolwerken en de opkomst van Gods Koninkrijk in de Hoorn van Afrika. (2 Korintiërs 10:4-5)

• Bid voor de Somalische kerk te laten groeien in geloof, wijsheid en stoutmoedigheid bij het verkondigen van Jezus ondanks tegenstand. (Mattheüs 16:18)