ترس، شرم، اضطراب - خدا می‌بیند، خدا شفا می‌دهد

در سراسر هند، هندوهای بی‌شماری بی‌سروصدا بار سنگین شرم، ترس و اضطراب را به دوش می‌کشند. بسیاری زیر بار انتظارات فرهنگی، آبروی خانوادگی و تعهدات مذهبی زندگی می‌کنند و از پرسش، صحبت کردن یا درخواست کمک می‌ترسند. وقتی شکست‌ها پیش می‌آیند، شرم قلب‌ها را فرا می‌گیرد، وقتی خرافات تصمیمات را کنترل می‌کنند، ترس ذهن‌ها را فرا می‌گیرد و اضطراب در سکوت رشد می‌کند. در بحبوحه این مبارزات خاموش، قلب خدا برای آنها می‌تپد. او هر اشک پنهان را می‌بیند و هر فریاد ناگفته را می‌شنود.

خدا می‌بیند.

و در حالی که قلب‌ها در سکوت درد می‌کنند، عشق خدا همچنان در کوچه‌ها، ایستگاه‌های قطار و خیابان‌های شلوغ شهر در حال جستجو است. چشمان او به افراد آسیب‌پذیر، نادیده گرفته شده و گروه‌های اجتماعی است که به راحتی فراموش می‌شوند...

چگونه می‌توانیم؟

دعا کنیم؟

دعا کنید که کسانی که زیر بار ترس و شرم هستند، در او آرامش بیابند. باشد که خداوند کارگران خود را بفرستد تا این امید را به کسانی که در سایه‌ها رنج می‌برند، برسانند و به آنها یادآوری کنند که آنها توسط کسی که آنها را به نام می‌خواند، شناخته شده، ارزشمند و عمیقاً دوست داشته می‌شوند.

«نترس، زیرا من تو را رهایی داده‌ام؛ تو را به نام خوانده‌ام؛ تو از آن من هستی.» اشعیا ۴۳:۱

برای هندوهایی که در دام ترس از نفرین، ارواح، طرد شدن از خانواده یا عدم قطعیت آینده گرفتار شده‌اند، شفاعت کنید. دعا کنید که آنها از زنجیر ترس رهایی یابند و شجاعت و آرامش پیدا کنند.
در مسیح.

«برای شما آرامش می‌گذارم؛ آرامش خود را به شما می‌دهم... دل‌هایتان مضطرب نشود و نترسید.» یوحنا ۱۴:۲۷

دعا کنید تا کسانی که با شرمساری - ناشی از شکست‌های شخصی، انتظارات خانوادگی یا گناه مذهبی - روبرو هستند، با عشق خدا روبرو شوند که عزت و عزت نفس را به آنها بازمی‌گرداند.

«به جای شرمساری، نصیبی مضاعف خواهی یافت... از میراث خود شادمان خواهی شد.» اشعیا ۶۱:۷

قبلی

روز 3

بعد

روز 5