قاهره

من در آن زندگی می‌کنم قاهره, شهری که نامش به معنی “پیروز” از کرانه‌های نیل سرچشمه می‌گیرد - باستانی، وسیع و زنده. خیابان‌ها پر از سر و صدای ترافیک، اذان و ریتم بقای روزانه است. اینجا زمانی فراعنه حکومت می‌کردند، پیامبران راه می‌رفتند و تاریخ بر سنگ حک شده بود. قاهره شهری است سرشار از میراث و زیبایی، و در عین حال شهری پر از مبارزه و سختی.

مصر محل زندگی یکی از قدیمی‌ترین جوامع مسیحی جهان است - کلیسای قبطی — با این حال، حتی در میان مؤمنان، تفرقه و ترس همچنان پابرجاست. اکثریت مسلمان اغلب به مسیحیان با دیده تحقیر نگاه می‌کنند و بسیاری از پیروان عیسی با تبعیض و محدودیت روبرو هستند. با این حال، قوم خدا در اینجا ثابت قدم هستند. آرام آرام، جنبشی از ایمان و تجدید حیات در حال رشد است — مؤمنان از هر پیشینه‌ای در خانه‌ها و کلیساها جمع می‌شوند و برای احیای این سرزمین باستانی دعا می‌کنند.

اما قاهره زخم دیگری نیز دارد: هزاران کودک یتیم، گرسنه، تنها و فراموش‌شده در خیابان‌های آن پرسه می‌زنند. هر یک از آنها توسط خدا دیده و دوست داشته می‌شوند، و من معتقدم که او کلیسای خود را - اینجا در "شهر پیروز" - فرا می‌خواند تا با شفقت و شجاعت برخیزد. ما نه تنها برای تحمل، بلکه برای به فرزندی پذیرفتن، شاگردی کردن و پرورش نسلی که ... فراخوانده شده‌ایم. بیشتر از فاتحان از طریق مسیح. پیروزی که قاهره به خاطر آن نامگذاری شده بود، روزی از آن او خواهد بود.