Ek woon in Konakry, die kloppende hart van Guinee, 'n kusstad waar oseaangolwe teen besige strate breek en hoop met ontbering vermeng. Ons land is ryk — gevul met bauxiet, goud, yster en diamante — tog leef baie van ons steeds van wat ons kan kweek of op die mark verkoop. Rykdom lê in die grond, maar armoede vul die huise.

Guinee het baie veranderinge ondergaan. Sedert die 1950's het ons bevolking vinnig gegroei, en mense bly van dorpe na die stede trek op soek na geleenthede. Conakry het 'n bymekaarkomplek geword vir baie - handelaars, arbeiders en vlugtelinge van Liberië en Sierra Leone wat oorlog gevlug het en nuwe lewens hier gebou het. Tog brou konflik en wantroue steeds naby ons grense, en in ons eie harte loop verdeeldheid dikwels diep.

Tog glo ek dat God hier 'n nuwe storie skryf. Conakry is meer as net 'n hawe – dit is 'n oesveld. Baie grensvolke leef onder ons, elkeen met hul eie taal en geskiedenis, maar almal het hoop nodig wat nie geskud kan word nie. Te midde van onstabiliteit, die Kerk styg — klein, standvastig, en skyn die lig van Christus langs die strate en oewers van hierdie stad. Ek bid dat Guinee eendag nie net vir sy minerale bekend sal staan nie, maar ook vir die skat van die Evangelie wortel skiet in elke hart.

• Bid vir die mense van Guinee om ware hoop en identiteit in Jesus te vind te midde van ekonomiese stryd. (Psalm 46:1)

• Bid vir eenheid en genesing onder die diverse etniese groepe en vlugtelinggemeenskappe regoor die land. (Efesiërs 4:3)

• Bid vir krag en vrymoedigheid vir die Kerk in Guinee om die Evangelie met liefde en volharding te deel. (Handelinge 4:29–31)

• Bid vir vrede en stabiliteit langs Guinee se grense en beskerming vir gesinne wat deur konflik geraak word. (Psalm 122:6–7)

• Bid vir herlewing wat deur Conakry sou vloei — dat hierdie hawestad 'n wegspringplek vir die Evangelie in Wes-Afrika sou word. (Habakuk 2:14)