Ek woon in Banjarmasin – die “stad van duisend riviere.” Die lewe hier vloei met die water. Met dagbreek kom die drywende markte tot lewe – vroue in klein bootjies verkoop vrugte, groente en blomme terwyl die mis oor die Martapura-rivier opstyg. Houthuise staan op stelte bo die gety, en kinders lag terwyl hulle van die dokke in die bruin stroom onder spring. Die lug is dik van humiditeit, die geur van kruidnagel-sigarette, en die geluid van gebed wat uit die moskees weergalm.

My mense, die Banjar, is diep gewortel in Islam. Geloof is ingeweef in ons spraak, ons gasvryheid en ons tradisies. Elke dag sien ek toewyding – mans wat bymekaarkom om te bid, gesinne wat verse saam opsê, jongmense wat die Koran memoriseer. Tog voel ek onder daardie toewyding 'n stil pyn – 'n verlange na vrede wat rituele nie kan bring nie. Ek ken daardie pyn, want ek het dit ook eens gedra, totdat ek Jesus ontmoet het, die Een wat lewende water aan die dorstige siel bring.

Om Hom hier te volg beteken om versigtig te wandel. Geloof in Christus word nie verstaan nie. Gesprekke oor Hom moet stilweg plaasvind, dikwels in fluisteringe of deur vriendskap wat oor jare geleef word. Tog is God aan die werk – in drome, in vriendelikheid, in die manier waarop gelowiges sonder vrees liefhet. Ek glo dat die riviere wat eeue lank handel en kultuur deur Banjarmasin gedra het, eendag die Goeie Nuus van Jesus sal dra, wat van hart tot hart vloei totdat die hele streek met Sy heerlikheid gevul is.

• Bid vir die Banjar-mense om die lewende Christus te ontmoet en diep van Sy lewegewende water te drink. (Johannes 4:14)

• Bid vir die Kerk in Indonesië om sterk en onwankelbaar te staan te midde van vervolging en groeiende ekstremisme. (1 Korintiërs 15:58)

• Bid vir die Heilige Gees om onder die Banjar te beweeg en harte te versag wat lank weerstand teen die Evangelie gehad het. (Esegiël 36:26)

• Bid vir gelowiges in Banjarmasin om dapper getuies van Christus se liefde vir hul Moslembure te wees. (Matteus 5:14–16)

• Bid vir herlewing om soos Indonesië se riviere te vloei – van eiland tot eiland – en die nasie te verenig in die aanbidding van Jesus. (Habakuk 2:14)