Ek woon in Bagdad, eens bekend as die “"Stad van Vrede."” Die naam weergalm steeds deur die geskiedenis, alhoewel die strate nou die merke van oorlog, verdeeldheid en pyn dra. Terwyl ek deur die oorvol woonbuurte stap, sien ek oorblyfsels van wat Bagdad eens was – 'n florerende sentrum van leer, kultuur en geloof. My hart verlang daarna om te sien dat daardie vrede herstel word, nie deur politiek of mag nie, maar deur die Prins van Vrede, Jesus.

Hier in die hartjie van Irak bestaan die Kerk steeds. Tussen die ruïnes en herbouwerk aanbid, dien en hoop ons steeds omtrent 250 000. Ons kom uit antieke Christelike tradisies, maar ons deel een geloof – ons klou vas aan Christus op 'n plek waar vrees en onsekerheid steeds voortduur. Ons stad groei, maar sy siel smag na genesing. Elke dag ontmoet ek mense wat verlang na stabiliteit, na vergifnis, na iets wat blywend is.

Ek glo dat dit ons tyd is – 'n venster van genade vir God se mense in Bagdad. Hy roep ons om op te staan as Sy hande en voete, om die armes te dien, die gebrokenes te vertroos en vrede te spreek waar woede eens geheers het. Elke gebed wat ons ophef, elke daad van vriendelikheid, voel soos 'n saad wat in droë grond geplant is. Ek glo dat die Gees van God daardie sade sal natmaak, en eendag sal Bagdad – die "Stad van Vrede" – weer sy naam gestand doen, herstel deur die liefde en krag van Jesus.

• Bid vir die mense van Bagdad om Jesus, die Prins van Vrede, te ontmoet te midde van onsekerheid en onrus. (Jesaja 9:6)

• Bid vir krag, eenheid en dapper geloof onder die 250 000 volgelinge van Jesus wat steeds in Irak dien. (Filippense 1:27)

• Bid vir die Kerk in Bagdad om 'n baken van medelye en versoening oor verdeeldheid van godsdiens en etnisiteit heen te word. (Matteus 5:9)

• Bid vir harte moeg van konflik om genees en gevul te word met hoop deur die transformerende liefde van Christus. (2 Korintiërs 5:17)

• Bid vir Bagdad om weer eens sy naam gestand te doen — 'n ware Stad van Vrede, verlos en hernu deur die hand van God. (Habakuk 2:14)