In Baku, de hoofdstad van Azerbeidzjan, oud en nieuw staan naast elkaar. Vanuit de smalle, geplaveide straten van de Oude Stad de glimmende opstaan Vlamtorens, hun vurige silhouetten verlichten de skyline: een opvallend symbool van het contrast tussen oud erfgoed en moderne ambitie.

Azerbeidzjan ligt op het kruispunt van Oost en West, gevormd door Perzische, Russische en Turkse invloeden. Onder de oppervlakkige schoonheid en vooruitgang schuilt echter een land waar het Evangelie streng wordt beperkt. De regering heeft met harde hand geprobeerd het geloof te onderdrukken en de ondergrondse kerk het zwijgen op te leggen – maar het vuur van de Heilige Geest kan niet worden geblust.

Terwijl de torens van Bakoe fel afsteken tegen de nachtelijke hemel, word ik herinnerd aan Gods belofte: dat Zijn licht schijnt in de duisternis en dat de duisternis het niet kan overwinnen. Mijn gebed is dat deze vuurkolommen een profetisch beeld zullen worden van wat komen gaat: harten die branden van liefde voor Jezus, gelovigen die moedig opstaan en het Evangelie dat door het hele land ontbrandt.

• Bid voor de ondergrondse kerk, dat gelovigen in Bakoe versterkt, beschermd en vrijmoedig zouden worden in hun getuigenis voor Christus. (Handelingen 4:29-31)

• Bid voor openheid van de overheid, dat de beperkingen op de godsdienstvrijheid zouden versoepelen en dat de leiders milder zouden reageren op het Evangelie. (Spreuken 21:1)

• Bid voor spirituele ontwaking, dat het vuur van de Heilige Geest over Azerbeidzjan zou razen en een opleving zou ontketenen van Bakoe tot aan de grenzen. (Habakuk 3:2)

• Bid voor eenheid en moed, dat volgelingen van Jezus met verschillende achtergronden samen zouden staan in geloof en volharding. (Efeziërs 4:3-4)

• Bid dat de “Vlamtorens” van Bakoe een profetisch teken zullen worden, symbool voor een natie die in vuur en vlam staat met haar liefde voor Jezus: onwrikbaar, onbeschaamd en onstuitbaar. (Mattheüs 5:14–16)