Ik woon in Khartoem, waar de Blauwe en Witte Nijl Meet — een stad die al lang het hart van Soedan vormt. Ooit het grootste land van Afrika, werd Soedan in 2011 verdeeld na jaren van burgeroorlog tussen het noorden en het zuiden. De splitsing was bedoeld om vrede te brengen, maar ons land worstelt nog steeds met diepe wonden, religieuze spanningen en politieke instabiliteit.

Hier in Khartoem wordt het levensritme bepaald door handel en strijd. De straten zijn gevuld met handelaren, studenten en gezinnen die proberen hun leven weer op te bouwen te midden van onzekerheid. Velen verlangen nog steeds naar vrede, maar de pogingen van onze regering om een islamitische staat te vestigen, laten weinig ruimte over voor degenen die Jezus volgen.

Maar zelfs te midden van druk en vervolging zie ik hoop die wortel schiet. In stille bijeenkomsten komen gelovigen bijeen om te bidden, te aanbidden en het Woord te delen. De kerk hier is klein, maar het geloof is sterk. Soedan is een land met honderden onbereikte bevolkingsgroepen, en Khartoem, deze bruisende stad aan de Nijl, wordt een kweekvijver voor Gods Koninkrijk, waar Zijn Woord zich stilletjes verspreidt via relaties, moed en liefde.

• Bid voor vrede en stabiliteit in Soedan na decennia van burgeroorlog en verdeeldheid. (Psalmen 46:9)

• Bid voor moed en bescherming voor gelovigen die het Evangelie delen in een vijandige omgeving. (Handelingen 4:29-31)

• Bid voor de onbereikte volken van Soedan om Jezus te ontmoeten via dromen, media en trouwe getuigen. (Romeinen 10:14-15)

• Bid voor eenheid en kracht binnen de Soedanese Kerk om standvastig te blijven te midden van vervolging. (Efeziërs 6:10-13)

• Bid voor Khartoem moet een zendcentrum voor herleving worden, een plaats waar de liefde van Christus als de Nijl naar de volken stroomt. (Habakuk 2:14)