व्हिएन्टिन

मी लाओसमध्ये राहतो, जो पर्वत, नद्या आणि भातशेतींचा शांत देश आहे. आपला देश लहान आणि भूपरिवेष्टित आहे, तरीही जीवनाने भरलेला आहे - जंगलांनी वेढलेल्या उंच प्रदेशांपासून ते हिरव्यागार मैदानांपर्यंत जिथे कुटुंबे एकत्र येऊन भात पिकवतात, आपला दैनंदिन लय जमीन आणि ऋतूंनुसार आकार घेतो. व्हिएन्टियानमध्ये, जिथे मेकाँग नदी विस्तृत आणि संथ वाहते, मला अनेकदा आधुनिक जीवन आणि आपल्या लोकांच्या हृदयात अजूनही असलेल्या खोल परंपरांमधील फरक दिसतो.

माझे बहुतेक शेजारी बौद्ध आहेत आणि बरेच जण अजूनही पिढ्यानपिढ्या चालत आलेल्या जुन्या आध्यात्मिक विधींचे पालन करतात. मंदिरे उंच उभी आहेत आणि सकाळी जपाचा आवाज वातावरणात भरून राहतो. तरीही, या सर्वांमध्येही, मला एक शांत तळमळ दिसते - शांतीची, सत्याची, कधीही न कमी होणाऱ्या प्रेमाची तहान. मला ती तळमळ चांगलीच माहिती आहे, कारण ती मला येशूकडे घेऊन गेली.

येथे त्याचे अनुसरण करणे सोपे नाही. आपले मेळावे लहान आणि लपलेले असले पाहिजेत. आपण मोठ्याने गाऊ शकत नाही आणि कधीकधी आपण आपल्या प्रार्थना कुजबुजतो. सरकार काळजीपूर्वक लक्ष ठेवते आणि बरेच जण आपल्या श्रद्धेला आपल्या संस्कृतीचा विश्वासघात मानतात. माझ्या काही मित्रांवर प्रश्नचिन्ह उपस्थित केले गेले आहे आणि काहींनी ख्रिस्ताचे अनुसरण करण्याचे निवडल्यामुळे त्यांचे घर किंवा कुटुंब गमावले आहे. तरीही, आपण हार मानत नाही. जेव्हा आपण गुप्तपणे भेटतो तेव्हा त्याची उपस्थिती खोली आनंदाने भरते जी कोणतीही भीती हिरावून घेऊ शकत नाही.

मला विश्वास आहे की लाओसमध्ये सुवार्तेचा प्रसार होण्याची ही वेळ आहे - प्रत्येक डोंगराळ मार्गातून, प्रत्येक लपलेल्या दरीतून आणि त्याचे नाव ऐकण्याची वाट पाहणाऱ्या ९६ अप्रसिद्ध जमातींपैकी प्रत्येकामध्ये. आम्ही धैर्यासाठी, खुल्या दारेसाठी आणि येशूचे प्रेम या भूमीतील प्रत्येक हृदयापर्यंत पोहोचावे यासाठी प्रार्थना करतो. एके दिवशी, मला विश्वास आहे की लाओस केवळ त्याच्या सौंदर्य आणि संस्कृतीसाठीच नव्हे तर प्रत्येक गावात ख्रिस्ताचा प्रकाश तेजस्वीपणे चमकणारा ठिकाण म्हणून ओळखला जाईल.