Ek woon in Istanboel, 'n stad wat al meer as 2 500 jaar op die kruispad van die geskiedenis staan. Eens bekend as Konstantinopel, dit was die hart van beide die Bisantynse en Ottomaans ryke — 'n stad wat nasies gevorm en kontinente oorbrug het. Hier ontmoet Oos Wes. Die stadshorison is gevul met minarette en koepels, die strate gons van handel en kultuur, en die waters van die Bosporus verdeel maar verenig twee wêrelde.

Tydens die hoogtepunt van die Ottomaanse Ryk het hierdie stad lande regeer wat oor die Midde-Ooste en Noord-Afrika gestrek het. Vandag bly Istanbul 'n globale kruispad – 'n moderne, kosmopolitiese middelpunt gevorm deur Westerse invloed, maar geanker in diep Islamitiese tradisie. Dit is 'n plek van skoonheid en teenstrydigheid, waar vooruitgang en geestelike blindheid saambestaan.

Al woon miljoene hier, Die Turke bly een van die grootste onbereikte volksgroepe in die wêreld. Die meeste het nog nooit die naam van Jesus met liefde hoor praat nie. Tog glo ek dat God Istanbul vir 'n tyd soos hierdie gekies het. As die antieke poort tussen kontinente, staan dit as 'n strategiese sentrum vir die Evangelie - 'n stad vanwaar die Goeie Nuus weer eens na die nasies kan uitvloei.

Ek loop deur die besige strate en bid dat die lig van Christus deur die geestelike waas sal skyn. Ek glo herlewing kan hier begin – waar die verlede en hede ontmoet, en waar harte eendag die naam van Jesus as Here sal verkondig.

• Bid vir die mense van Istanbul om Jesus te ontmoet, die ware brug tussen God en die mensdom. (Johannes 14:6)

• Bid vir gelowiges in Istanbul om gevul te word met vrymoedigheid en wysheid om die Evangelie in liefde en waarheid te deel. (Efesiërs 6:19–20)

• Bid vir die Kerk in Turkye om sterk en verenigd te groei, helder te skyn te midde van kulturele en godsdienstige kompleksiteit. (Matteus 5:14–16)

• Bid vir die Gees van God om deur Istanbul te beweeg — om hierdie globale stad in 'n wegspringplek vir herlewing te omskep. (Handelinge 19:10)

• Bid vir die miljoene wat nog nooit die naam van Jesus gehoor het nie, om die Evangelie met oop harte en gemoedere te ontvang. (Romeine 10:14–15)