วันนี้ผมอยากพูดเรื่องความฝัน ทุกคนทั้งเด็กและผู้ใหญ่ต่างก็มีความฝัน

ฉันมีความฝันที่จะเป็นนักพูดและนักเขียน...แต่ชีวิตไม่ได้ราบรื่นเสมอไป ถนนไม่ได้ชัดเจนเสมอไป

ฉันได้รับการวินิจฉัยว่าเป็นโรคพูดผิดปกติอย่างรุนแรง ฉันพูดไม่ได้เลยจนกระทั่งอายุได้ 5 ขวบ การบำบัดเป็นเวลาหลายชั่วโมงช่วยให้ฉันพูดได้คล่องขึ้นและพูดได้ลำบากเหมือนในปัจจุบัน

ฉันเคยสงสารตัวเองบ้างไหม?
ฉันรู้สึกเสียใจกับตัวเองหรือเปล่า?
ฉันเคยยอมแพ้ต่อความฝันของฉันหรือไม่?

ไม่นะ!! มันทำให้ฉันทำงานหนักขึ้นเรื่อยๆ ต่างหาก

ฉันขอพูดตรงๆกับคุณบ้างก็ใช่

ฉันอาจจะหงุดหงิด เหนื่อย และท้อแท้กับสถานการณ์ของตัวเองเล็กน้อย

แล้วปกติฉันทำอะไรล่ะ? หายใจ พักผ่อน และผ่อนคลาย แต่อย่ายอมแพ้!

จัสติน กุนาวัน (15)

อย่าให้จัสตินรู้ว่าคุณได้รับกำลังใจอย่างไร ที่นี่.

จัสตินได้รับการวินิจฉัยว่าเป็นออทิสติกเมื่ออายุได้ 2 ขวบ เขาพูดไม่ได้จนกระทั่งอายุได้ 5 ขวบ เขาเข้ารับการบำบัดเป็นเวลา 40 ชั่วโมงต่อสัปดาห์ เขาไม่ได้รับการยอมรับจากโรงเรียน 15 แห่ง จนกระทั่งในที่สุดก็พบโรงเรียนแห่งหนึ่ง เมื่ออายุได้ 7 ขวบ ทักษะการเขียนของเขาถูกประเมินเพียง 0.1 เปอร์เซ็นต์เท่านั้น แต่ความพยายามของแม่ที่จะสอนให้เขาจับดินสอและเขียนหนังสือกลับประสบผลสำเร็จ เมื่ออายุได้ 8 ขวบ ผลงานเขียนของจัสตินได้รับการตีพิมพ์โดยสำนักพิมพ์ระดับประเทศ

แม้ว่าจัสตินจะพูดได้ยากและต้องต่อสู้กับอาการออทิสติกทุกวัน แต่เขาก็ใช้การเขียนเพื่อสร้างแรงบันดาลใจและให้กำลังใจผู้อื่นทั่วโลก โดยเปลี่ยนความท้าทายที่เขามีให้กลายเป็นแหล่งพลังบวก ติดตามผลงานการเขียนของเขาได้ที่ Instagram @justinyoungwriter ซึ่งเขาจะแบ่งปันเรื่องราวของเขาและติดต่อกับผู้คนทั่วโลกต่อไป