เบงกาลูรู (บังกาลอร์)

ทุกเช้าฉันตื่นขึ้นพร้อมกับเสียงเต้นของหัวใจ เบงกาลูรู—เสียงแตรรถสามล้อ เสียงฮัมของรถบัส และเสียงพูดคุยกัน ภาษากันนาดา, ภาษาทมิฬ, ภาษาฮินดี, ภาษาอังกฤษ, และอื่นๆ อีกมากมาย เมืองที่ไม่เคยหลับใหล รู้จักกันในชื่อ ซิลิคอนวัลเลย์ของอินเดีย, เป็นสถานที่แห่งความฝันและนวัตกรรม มีหอคอยกระจกสูงตระหง่านข้างถนนที่พลุกพล่าน การเริ่มต้นธุรกิจในร้านกาแฟ และคนทำงานรุ่นใหม่ที่ไล่ตามความสำเร็จ.

แต่ภายใต้เสียงอึกทึกครึกโครมและความก้าวหน้า ฉันมองเห็นความเจ็บปวด เด็กๆ นอนบนทางเท้า ขณะที่รถหรูแล่นผ่าน ขอทานเคาะกระจกหน้าต่าง ขณะที่ผู้บริหารรีบเร่งไปประชุม วัดวาอารามเต็มไปด้วยผู้มาสักการะที่แสวงหาความสงบสุข แต่แววตาของพวกเขากลับเผยให้เห็นความว่างเปล่าเช่นเดียวกับที่ฉันเคยรู้จักก่อนจะได้พบกับพระเยซู แม้เบงกาลูรูจะเปี่ยมล้นด้วยความเฉลียวฉลาดและความทะเยอทะยาน แต่ก็ยังคงแสวงหาความหมาย.

วรรณะและชนชั้นยังคงแบ่งแยกเรา, แม้แต่ในโบสถ์ บางครั้งความรักก็รู้สึกเสี่ยงเมื่อก้าวข้ามเส้นแบ่งทางสังคม แต่ฉันเห็นพระวิญญาณของพระเจ้าเคลื่อนไหวทั้งในสำนักงาน ในสลัม และในห้องสวดมนต์ยามดึก ฉันได้เห็นเด็กกำพร้าพบครอบครัว นักเรียนพบศรัทธา และผู้ศรัทธาสามัคคีกันข้ามพรมแดนทุกด้าน.

เมืองนี้เต็มไปด้วยไอเดีย แต่สิ่งที่เราต้องการมากที่สุดคือ ภูมิปัญญาแห่งสวรรค์. ฉันเชื่อว่าแผนการของพระเจ้าสำหรับเบงกาลูรูนั้นยิ่งใหญ่กว่านวัตกรรม—มัน การเปลี่ยนแปลง. สักวันหนึ่ง ฉันเชื่อว่าเมืองนี้จะไม่เพียงเป็นที่รู้จักในด้านเทคโนโลยีเท่านั้น แต่ยังเป็นที่รู้จักในด้านการปรากฏตัวของพระเจ้าที่สถิตอยู่ท่ามกลางผู้คนอีกด้วย.