Ik woon in Basra, een stad gevormd door zowel schoonheid als strijd. Ooit was Irak de trots van de Arabische wereld – een plek van kennis, rijkdom en cultuur. Mensen uit het hele Midden-Oosten bewonderden de verfijning en kracht ervan. Maar decennia van oorlog, sancties en onrust hebben diepe sporen achtergelaten in ons land. Wat ooit een symbool van welvaart was, voelt nu als een herinnering die tot stof vergaat.

Basra ligt in het uiterste zuiden, vlakbij het water van de Shatt al-Arab, waar de rivieren uitmonden in de zee. Onze stad is de toegangspoort tot Irak – rijk aan olie en geschiedenis – maar juist vanwege die rijkdom is het al generaties lang een strijdtoneel. Tegenwoordig is het leven hier zwaar. De economie worstelt, de jongeren zijn onrustig en de lucht is zwaar van vervuiling en wanhoop. Toch zie ik te midden van dit alles tekenen van hoop.

God is Irak niet vergeten. In geheime bijeenkomsten, kleine gemeenschappen en harten die vermoeid zijn door conflicten, brengt de Geest van Jezus vrede die geen enkel verdrag kan waarborgen. We verlangen ernaar dat onze gebroken natie geheeld wordt – niet door macht of politiek, maar door de shalom van God, de vrede die herstelt wat door oorlog is verbroken. Ik geloof dat dit ons moment is: dat de volgelingen van Jezus in Irak in liefde opstaan, herbouwen met vergeving en vredestichters worden in het land dat ooit Babylon heette.

• Bid voor de mensen van Irak om Jezus, de Vredevorst, te ontmoeten te midden van tientallen jaren van conflict en verlies. (Jesaja 9:6)

• Bid voor gelovigen in Basra om eenheid en genezing te brengen in hun gemeenschappen door de kracht van de Heilige Geest. (Mattheüs 5:9)

• Bid voor de jeugd van Irak, vermoeid door de instabiliteit, om doel en identiteit in Christus te vinden. (Jeremia 29:11)

• Bid voor de Kerk in Irak om te groeien in moed, medeleven en geloof, terwijl zij herbouwt wat door de oorlog is verwoest. (Jesaja 61:4)

• Bid voor Basra moet een bron van vrede en herleving worden en de hoop van Jezus naar het Midden-Oosten brengen. (Habakuk 2:14)