Japan

Hoewel Japan van oudsher wordt geclassificeerd als een boeddhistische natie, is de realiteit dat het land steeds postreligieuzer is geworden. Sommige boeddhistische praktijken worden voortgezet, zoals het bezoeken en onderhouden van voorouderlijke graven, het dragen van geluksamuletten en het registreren van geboorten in de plaatselijke boeddhistische tempel. De meeste Japanse burgers, vooral degenen onder de 50 jaar, identificeren zich echter niet als volgelingen van welke religie dan ook.

In deze zeer competitieve samenleving wordt het vaak als zwak beschouwd om religieus te zijn. Sommigen noemen Japan ‘een supermacht zonder moreel kompas’. Eén resultaat van deze verveling is een hoog aantal zelfmoorden, vooral onder jongeren. Jaarlijks maken meer dan 30.000 mensen een einde aan hun leven.

Veel Japanners zullen aspecten van het shintoïsme, het boeddhisme en occulte of animistische praktijken uitkiezen en hun eigen persoonlijke geloof ontwikkelen zonder zich zorgen te hoeven maken over tegenstrijdigheden. Een zware nadruk in dit geloofssysteem is dat goden overal zijn, inclusief de stenen, bomen, wolken en gras.

Omdat er maar heel weinig christenen in Japan zijn, is het moeilijk om aan bijbels en andere op geloof gebaseerde literatuur te komen. Hieraan gerelateerd is het feit dat veel van de huidige predikanten op leeftijd zijn, maar niet met pensioen kunnen gaan, omdat er niemand is die hun gemeente kan overnemen.

De meerderheid van de christelijke gemeenschap in Japan bestaat uit vrouwen. Mannen werken zoveel uren dat ze geen tijd hebben voor religie. Dit wordt een zichzelf versterkend probleem; het feit dat er weinig mannen in een kerk zijn, bevestigt de misvatting dat de kerk in de eerste plaats een plek voor vrouwen is.