आदिस अबाबा

दररोज सकाळी, मी उठतो अदिस अबाबा, चे हृदय इथिओपिया. माझ्या खिडकीतून, मला आमचे शहर उंच प्रदेशात पसरलेले दिसते, हिरव्यागार टेकड्या आणि दूरवरच्या निळ्या पर्वतांनी वेढलेले आहे. थंड हवेत जागे शहराचे आवाज येतात - गाड्या, हास्य आणि चर्चच्या घंटांचा मंद प्रतिध्वनी रस्त्यावरील विक्रेत्यांच्या हाकेसोबत मिसळत आहे.

आदिसमध्ये हालचालींचे वातावरण आहे. आपल्या देशाची राजधानी म्हणून, ते शिक्षण, उद्योग आणि नेतृत्वाचे केंद्र आहे - जिथे निर्णय केवळ इथिओपियाच नव्हे तर पूर्व आफ्रिकेच्या बहुतेक भागांना आकार देतात. रस्त्यांवर, मला आपल्या भूमीच्या प्रत्येक कोपऱ्यातून भाषा ऐकू येतात. लोक वाळवंटातून, पर्वतांमधून आणि दऱ्यांमधून येथे येतात - प्रत्येकजण त्यांची कहाणी, त्यांच्या आशा आणि त्यांच्या प्रार्थना घेऊन येतो.

माझ्या आजी-आजोबांना एक वेगळाच इथिओपिया आठवतो. १९७० मध्ये, जेमतेम 3% आपल्या लोकांपैकी एकाने येशूचे अनुयायी म्हणून काम केले - दहा लाखांपेक्षा कमी विश्वासणारे. पण आज, चर्चची संख्या कल्पनेपलीकडे वाढली आहे. २.१ कोटी इथिओपियन आता ख्रिस्ताची उपासना करा. गावांमध्ये, शहरांमध्ये आणि दुर्गम प्रदेशांमध्ये, स्तुतीची गाणी धुपासारखी उगवतात. पुनरुज्जीवन ही भूतकाळातील गोष्ट नाही - ती आता घडत आहे.

आपण हॉर्न ऑफ आफ्रिकेतील सर्वात जास्त लोकसंख्या असलेले राष्ट्र आहोत आणि मला वाटते की देवाने आपल्याला येथे एका कारणासाठी ठेवले आहे - जेणेकरून लोकांना पाठवणारा, आपल्या सभोवतालच्या राष्ट्रांसाठी एक प्रकाश. आदिस अबाबातील माझ्या लहानशा कोपऱ्यातून, मी ते जाणवू शकतो: देव आपल्या राष्ट्राला त्याचे प्रेम आपल्या सीमेपलीकडे - उंच प्रदेशांपासून हॉर्नपर्यंत, आपल्या शहरातील रस्त्यांपासून पृथ्वीच्या टोकापर्यंत घेऊन जाण्यासाठी प्रेरित करत आहे.