NOUAKCHOTT

من در آن زندگی می‌کنم نواکشوت, شهری که از دل کویر برخاسته است - ساخته شده بر روی شن و ماسه اما پر از داستان‌های استقامت. کشور ما بین شمال عربی و جنوب آفریقایی امتداد دارد، پلی بین دو جهان که با وسعت صحرا و ریتم اسلام به هم پیوند خورده‌اند. تقریباً همه اینجا خود را مسلمان می‌نامند؛ این فقط یک ایمان نیست، بلکه تار و پود هویت و تعلق است.

مردم ما مفتخرند، از تبار ... مورها — جنگجویان و مردان مقدس. داستان‌های قدیمی از دو دودمان سخن می‌گویند: حسنه, ، مبارزان، و مارابوت, ، معلمان و راهنمایان معنوی. این ریشه‌ها عمیق هستند و فرهنگ، افتخار و امید ما را شکل می‌دهند. اما حتی با چنین میراثی، بسیاری از قلب‌ها تشنه در این بیابان معنوی پرسه می‌زنند و مشتاق آبی هستند که واقعاً سیرابشان کند.

زندگی در موریتانی سخت است. زمین خشک است، و قلب‌های بسیاری نیز همینطور. با این حال، من دیده‌ام که روح خدا در اینجا به آرامی در حال حرکت است - در رویاها، در مکالمات پنهانی، در شجاعت کسانی که جرات ایمان آوردن دارند. کلیسا کوچک است، تقریباً نامرئی، اما زنده است. من معتقدم زمان آن رسیده است که خداوند افراد جدیدی را برانگیزد. رزمندگان با ایمان و مردان مقدس روح — پسران و دختران واقعی موریتانی که با قدرت و فروتنی از عیسی پیروی خواهند کرد.

در این مکان که زمانی به عنوان زمینی بایر دیده می‌شد، بذرهای احیا در حال کاشته شدن هستند. من معتقدم روزی موریتانی دیگر نه به خاطر بیابان‌هایش، بلکه به خاطر نهرهای زنده حضور خدا که در شن‌هایش جاری هستند، شناخته خواهد شد.