من در بوپال، پایتخت مادیا پرادش در مرکز هند زندگی می‌کنم. اگرچه بوپال به بزرگی برخی دیگر از شهرهای هند نیست، اما وزن معنوی عمیقی دارد. اینجا تاج‌المسجد - بزرگترین مسجد هند - قرار دارد. هر ساله هزاران مسلمان از سراسر کشور برای یک زیارت سه روزه به شهر ما سرازیر می‌شوند. صدای دعا از بلندگوها فضا را پر می‌کند و این هر روز مرا به یاد اشتیاق مردم برای حقیقت و صلح می‌اندازد.

هند خود پهناور و متنوع است، با صدها زبان، گروه قومی و سنت. تاریخ ما پر از درخشش و شکستگی است - هنر، علوم، فلسفه‌ها، و در عین حال لایه‌های زیادی از تفرقه: کاست، مذهب، ثروتمند و فقیر. این شکستگی‌ها اغلب طاقت‌فرسا به نظر می‌رسند، و اینجا در بوپال، من شاهد نقش‌آفرینی آنها در زندگی روزمره هستم.

اما چیزی که بیش از همه قلبم را به درد می‌آورد، بچه‌ها هستند. هند بیش از هر کشور دیگری بچه‌های رها شده دارد - بیش از 30 میلیون. بسیاری حتی اینجا در شهر من در خیابان‌ها و راه‌آهن پرسه می‌زنند و به دنبال غذا، خانواده و عشق می‌گردند. وقتی آنها را می‌بینم، به یاد می‌آورم که عیسی گفت: «بگذارید بچه‌های کوچک نزد من بیایند.»

این امیدی است که من در بوپال به آن چسبیده‌ام. اینکه در میان دعاهایی که از مساجد طنین‌انداز می‌شود، گریه یتیمان در خیابان‌ها و اختلافات در جامعه ما، صدای عیسی شنیده شود. و اینکه کلیسای او، هرچند کوچک، با شفقت و شجاعت برخیزد و قبل از ما وارد مزارع برداشت شود.

- دعا کنید که مسلمانان بی‌شماری که هر ساله برای زیارت به بوپال می‌آیند، با مسیح زنده روبرو شوند، که تنها اوست که آرزوی روح آنها را برآورده می‌کند.
- برای کودکان بوپال - به ویژه یتیمان سرگردان در خیابان‌ها و ایستگاه‌های راه‌آهن - دعا کنید تا عشق الهی آنها را در آغوش بگیرد و به خانواده‌های امن ایمانی بپیوندد.
- دعا کنید که کلیسای کوچک اما رو به رشد در بوپال، جسور و دلسوز باشد، به فقرا خدمت کند، از شکاف‌های طبقاتی عبور کند و نور عیسی را در کلام و عمل بتاباند.
- برای وحدت میان مؤمنان در این شهر دعا کنید، تا با هم شاهد روشنی از پادشاهی خدا در مکانی پر از جستجوی معنوی باشیم.
- دعا کنید تا روح خدا دژهای تفرقه، فقر و دین دروغین را در بوپال در هم بشکند و بسیاری در برابر عیسی به عنوان خداوند زانو بزنند.