من در آن زندگی می‌کنم بصره, شهری که هم زیبایی و هم نبرد آن را شکل داده است. زمانی عراق مایه افتخار جهان عرب بود - مکانی برای یادگیری، ثروت و فرهنگ. مردم از سراسر خاورمیانه، پیچیدگی و قدرت آن را تحسین می‌کردند. اما دهه‌ها جنگ، تحریم و ناآرامی، زخم‌های عمیقی بر ملت ما گذاشته است. آنچه زمانی نماد رفاه بود، اکنون مانند خاطره‌ای در حال محو شدن در غبار است.

بصره در منتهی‌الیه جنوب، نزدیک آب‌های شط‌العرب، جایی که رودخانه‌ها به دریا می‌رسند، قرار دارد. شهر ما دروازه عراق است - غنی از نفت و تاریخ - با این حال به دلیل همین ثروت‌ها، نسل‌ها میدان نبرد بوده است. امروز، زندگی در اینجا سخت است. اقتصاد در حال تقلا است، جوانان بی‌قرارند و هوا از آلودگی و ناامیدی سنگین است. با این حال، در میان همه اینها، نشانه‌هایی از امید می‌بینم.

خداوند عراق را فراموش نکرده است. در گردهمایی‌های پنهانی، رفاقت‌های کوچک و قلب‌های خسته از درگیری، روح عیسی صلحی را به ارمغان می‌آورد که هیچ پیمانی نمی‌تواند آن را تضمین کند. ما مشتاقیم که ملت از هم پاشیده خود را التیام بخشیم - نه با قدرت یا سیاست، بلکه با شالوم خدا, صلحی که آنچه جنگ خراب کرده را بازسازی می‌کند. من معتقدم که این لحظه ماست: برای پیروان عیسی در عراق که با عشق برخیزند، با بخشش بازسازی کنند و در سرزمینی که زمانی بابل نامیده می‌شد، صلح‌آفرین شوند.

• دعا کنید برای مردم عراق در بحبوحه دهه‌ها درگیری و فقدان، با عیسی، شاهزاده صلح، روبرو شوند. (اشعیا ۹:۶)

• دعا کنید برای مؤمنان در بصره برای ایجاد وحدت و شفا در جوامع خود از طریق قدرت روح القدس. (متی ۵:۹)

• دعا کنید برای جوانان عراقی، خسته از بی‌ثباتی، برای یافتن هدف و هویت در مسیح. (ارمیا ۲۹:۱۱)

• دعا کنید برای کلیسای عراق باید در حالی که آنچه جنگ ویران کرده را بازسازی می‌کند، شجاعت، شفقت و ایمان خود را افزایش دهد. (اشعیا ۶۱:۴)

• دعا کنید برای بصره به سرچشمه صلح و احیا تبدیل شود و امید عیسی را به سراسر خاورمیانه برساند. (حبقوق ۲:۱۴)