Japan

Terwyl Japan tradisioneel as 'n Boeddhistiese nasie geklassifiseer is, is die realiteit dat dit al hoe meer post-godsdienstig geword het. Sommige Boeddhistiese praktyke word voortgesit, soos die besoek en instandhouding van voorvaderlike grafte, die dra van geluksamulette en die registrasie van geboortes by die plaaslike Boeddhistiese tempel. Die meeste Japannese burgers, veral diegene onder die ouderdom van 50, identifiseer egter nie as volgelinge van enige godsdiens nie.

In hierdie hoogs mededingende samelewing word dit dikwels as swak beskou om godsdienstig te wees. Sommige het Japan "'n supermoondheid sonder 'n morele kompas" genoem. Een gevolg van hierdie ennui is 'n hoë selfmoordsyfer, veral onder jong mense. Meer as 30 000 neem elke jaar hul eie lewe.

Baie Japannese sal aspekte van Sjintoïsme, Boeddhisme en okkultiese of animistiese praktyke kies en hul eie persoonlike geloof ontwikkel sonder om bekommerd te wees oor teenstrydighede. 'n Sterk klem in hierdie geloofstelsel is dat gode oral is, insluitend die klippe, bome, wolke en gras.

Aangesien baie min Christene in Japan is, is dit moeilik om Bybels en ander geloofsgebaseerde lektuur te bekom. Verwant hiermee is die feit dat baie van die huidige leraars bejaard is maar nie kan aftree nie aangesien daar niemand is om hulle gemeente oor te neem nie.

Die meerderheid van die Christelike gemeenskap in Japan is vroue. Mans werk soveel ure, hulle het nie tyd vir godsdiens nie. Dit word 'n selfversterkende probleem - om min mans in 'n kerk te hê, bevestig die wanopvatting dat kerk hoofsaaklik 'n plek vir vroue is.