ਕੁਆ ਲਾਲੰਪੁਰ

ਮੈਂ ਰਹਿੰਦਾ ਹਾਂ ਕੁਆ ਲਾਲੰਪੁਰ, ਮਲੇਸ਼ੀਆ ਦੇ ਦਿਲ ਦੀ ਧੜਕਣ - ਇੱਕ ਅਜਿਹਾ ਸ਼ਹਿਰ ਜਿੱਥੇ ਸੁਨਹਿਰੀ ਗੁੰਬਦਾਂ ਦੇ ਨਾਲ-ਨਾਲ ਗਗਨਚੁੰਬੀ ਇਮਾਰਤਾਂ ਉੱਗਦੀਆਂ ਹਨ, ਅਤੇ ਹਵਾ ਕਈ ਭਾਸ਼ਾਵਾਂ ਦੀ ਆਵਾਜ਼ ਨਾਲ ਗੂੰਜਦੀ ਹੈ। ਸਾਡਾ ਦੇਸ਼ ਦੋ ਖੇਤਰਾਂ ਵਿੱਚ ਫੈਲਿਆ ਹੋਇਆ ਹੈ, ਸਮੁੰਦਰ ਦੁਆਰਾ ਵੰਡਿਆ ਹੋਇਆ ਹੈ ਪਰ ਇੱਕ ਸਾਂਝੀ ਕਹਾਣੀ ਦੁਆਰਾ ਇੱਕਜੁੱਟ ਹੈ। ਮਲੇਸ਼ੀਆ, ਚੀਨੀ, ਭਾਰਤੀ ਅਤੇ ਆਦਿਵਾਸੀ ਲੋਕ ਸਾਰੇ ਇਸ ਧਰਤੀ ਨੂੰ ਆਪਣਾ ਘਰ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ, ਸੱਭਿਆਚਾਰਾਂ ਅਤੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸਾਂ ਦਾ ਇੱਕ ਅਮੀਰ ਮੋਜ਼ੇਕ ਬਣਾਉਂਦੇ ਹਨ।.

ਇੱਥੇ ਰਾਜਧਾਨੀ ਵਿੱਚ, ਇਸਲਾਮ ਦੀ ਮੌਜੂਦਗੀ ਮਸਜਿਦਾਂ ਅਤੇ ਮੀਨਾਰਾਂ ਵਿੱਚ ਦਿਖਾਈ ਦਿੰਦੀ ਹੈ ਜੋ ਅਸਮਾਨ ਰੇਖਾ ਦਾ ਤਾਜ ਹਨ। ਫਿਰ ਵੀ ਗਲੀਆਂ ਵਿਭਿੰਨਤਾ ਨਾਲ ਜੀਉਂਦੀਆਂ ਹਨ - ਚੀਨੀ ਮੰਦਰ ਰਾਤ ਨੂੰ ਲਾਲ ਚਮਕਦੇ ਹਨ, ਹਿੰਦੂ ਧਾਰਮਿਕ ਸਥਾਨ ਘੰਟੀਆਂ ਨਾਲ ਵੱਜਦੇ ਹਨ, ਅਤੇ ਛੋਟੇ ਈਸਾਈ ਸੰਗਤ ਘਰਾਂ ਅਤੇ ਅਪਾਰਟਮੈਂਟਾਂ ਵਿੱਚ ਚੁੱਪ-ਚਾਪ ਮਿਲਦੇ ਹਨ। ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਇੱਥੇ ਪਛਾਣ ਨੂੰ ਪਰਿਭਾਸ਼ਿਤ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਅਤੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਮਲਾਏ ਲੋਕਾਂ ਲਈ, ਯਿਸੂ ਦਾ ਪਾਲਣ ਕਰਨਾ ਨਾ ਸਿਰਫ਼ ਕਾਨੂੰਨ ਨੂੰ ਤੋੜਨਾ ਹੈ, ਸਗੋਂ ਪਰਿਵਾਰ ਅਤੇ ਪਰੰਪਰਾ ਨੂੰ ਵੀ ਤੋੜਨਾ ਹੈ। ਫਿਰ ਵੀ, ਮੈਂ ਹਿੰਮਤ ਦੇਖੀ ਹੈ ਜੋ ਮੈਨੂੰ ਨਿਮਰ ਬਣਾਉਂਦੀ ਹੈ - ਵਿਸ਼ਵਾਸੀ ਜੋ ਗੁਪਤ ਵਿੱਚ ਪੂਜਾ ਕਰਦੇ ਹਨ, ਜੋ ਦਲੇਰੀ ਨਾਲ ਪਿਆਰ ਕਰਦੇ ਹਨ, ਅਤੇ ਜੋ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਵਿਰੋਧ ਕਰਦੇ ਹਨ ਉਨ੍ਹਾਂ ਲਈ ਪ੍ਰਾਰਥਨਾ ਕਰਦੇ ਹਨ।.

ਕੁਆਲਾਲੰਪੁਰ ਵਿਪਰੀਤਤਾਵਾਂ ਦਾ ਸ਼ਹਿਰ ਹੈ — ਆਧੁਨਿਕ ਪਰ ਪਰੰਪਰਾਗਤ, ਬਾਹਰੀ ਤੌਰ 'ਤੇ ਖੁਸ਼ਹਾਲ ਪਰ ਅਧਿਆਤਮਿਕ ਤੌਰ 'ਤੇ ਭੁੱਖਾ। ਜਿਵੇਂ-ਜਿਵੇਂ ਸਾਡੀ ਸਰਕਾਰ ਧਾਰਮਿਕ ਪ੍ਰਗਟਾਵੇ 'ਤੇ ਆਪਣੀ ਪਕੜ ਮਜ਼ਬੂਤ ਕਰ ਰਹੀ ਹੈ, ਪਰਮਾਤਮਾ ਦੀ ਆਤਮਾ ਨਵੇਂ ਦਰਵਾਜ਼ੇ ਖੋਲ੍ਹ ਰਹੀ ਹੈ। ਰਿਸ਼ਤਿਆਂ, ਕਾਰੋਬਾਰ ਅਤੇ ਚੁੱਪ ਗਵਾਹੀ ਰਾਹੀਂ, ਖੁਸ਼ਖਬਰੀ ਉਨ੍ਹਾਂ ਲੋਕਾਂ ਨਾਲ ਸਾਂਝੀ ਕੀਤੀ ਜਾ ਰਹੀ ਹੈ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਇਸਨੂੰ ਕਦੇ ਨਹੀਂ ਸੁਣਿਆ। ਮੇਰਾ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਹੈ ਕਿ ਏਸ਼ੀਆ ਦੇ ਚੌਰਾਹੇ 'ਤੇ ਖੜ੍ਹਾ ਇਹ ਸ਼ਹਿਰ, ਇੱਕ ਦਿਨ ਸਿਰਫ਼ ਆਪਣੇ ਮੀਨਾਰ ਅਤੇ ਵਪਾਰ ਲਈ ਹੀ ਨਹੀਂ, ਸਗੋਂ ਆਪਣੇ ਲੋਕਾਂ ਵਿੱਚ ਚਮਕਦੇ ਮਸੀਹ ਦੇ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਮਾਨ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ ਲਈ ਵੀ ਜਾਣਿਆ ਜਾਵੇਗਾ।.