स्थलांतरित कामगार: कष्ट, जगण्याची आणि आशेची यात्रा

भारतातील स्थलांतरित कामगार कष्ट, संघर्ष आणि लवचिकतेने भरलेले जीवन जगतात. रोजंदारीच्या शोधात त्यांचे कुटुंब, घरे आणि गावे मागे सोडून ते गर्दीच्या शहरांमध्ये आणि कोलकातासारख्या अपरिचित शहरांमध्ये प्रवास करतात - बहुतेकदा त्यांना शोषण, वाईट राहणीमान आणि सामाजिक दुर्लक्षाचा सामना करावा लागतो. अलीकडील मानवी हक्क संशोधन असे सूचित करते की ६० कोटी भारतीय - जवळजवळ अर्धी लोकसंख्या - अंतर्गत स्थलांतरित आहेत, ज्यांपैकी ६ कोटी राज्य सीमा ओलांडतात. ते बहुतेकदा त्यांच्या मुलांसाठी चांगले भविष्य, सन्मानाने घरी परतण्याची आशा आणि कोणीतरी त्यांचे मूल्य पाहेल अशी आशा करतात.

देव पाहतो.

पण सर्व वेदना हालचालींमुळे येत नाहीत - काही वेदना आत खोलवर दडलेल्या असतात. लाज, भीती आणि शांततेने व्यापलेल्या हृदयांमध्ये, देव अजूनही पाहतो...

आपण कसे करू शकतो

प्रार्थना?

गावांमध्ये मागे राहिलेल्या कुटुंबांच्या, विशेषतः मुले, पती-पत्नी आणि वृद्धांच्या हृदयांना प्रभु सांत्वन देवो अशी प्रार्थना करा. त्यांना निराशेचे नव्हे तर आशेने भरून जावे. येशू तुटलेल्या हृदयांना बरे करो आणि या कुटुंबांना प्रेम, तरतूद आणि सामुदायिक आधार देऊन टिकवून ठेवो.

"देव एकाकी लोकांना कुटुंबात बसवतो, तो कैद्यांना गाण्याने बाहेर काढतो." स्तोत्रसंहिता ६८:६

देव स्थलांतरित कामगारांच्या वतीने न्यायाचा आवाज उठवो. त्यांना त्यांच्या श्रमात प्रतिष्ठा मिळो आणि त्यांना न्याय आणि आदर मिळो. शिक्षण, कौशल्य प्रशिक्षण आणि त्यांचे भविष्य उंचावणाऱ्या आणि गरिबीचे चक्र तोडणाऱ्या संधींसाठी दरवाजे उघडोत.

"जे स्वतःसाठी बोलू शकत नाहीत त्यांच्यासाठी बोला, सर्व निराधारांच्या हक्कांसाठी बोला." नीतिसूत्रे ३१:८

मागील

दिवस २

पुढे

दिवस 4