«ប៉ុន្តែ ស៊ីយ៉ូនមានប្រសាសន៍ថា ‹ព្រះអម្ចាស់បានបោះបង់ចោលខ្ញុំ ព្រះអម្ចាស់បានភ្លេចខ្ញុំហើយ›។ ‹តើម្ដាយអាចភ្លេចកូននៅដើមទ្រូង ហើយគ្មានសេចក្ដីមេត្ដាចំពោះកូនដែលនាងកើតមកឬទេ?»។—អេសាយ ៤៩:១៤-១៦
សេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ព្រះចំពោះជនជាតិអ៊ីស្រាអែលគឺមិនចេះរសាយចិត្ត។ ទោះជាស៊ីយ៉ូនមានអារម្មណ៍ថាត្រូវបានគេបោះបង់ចោលក៏ដោយ ព្រះអម្ចាស់បានឆ្លើយតបដោយរូបភាពដ៏ទន់ភ្លន់របស់ម្ដាយដែលកំពុងបំបៅដោះកូន—ប៉ុន្តែកាន់តែស្មោះត្រង់ជាងនោះទៅទៀត។ គាត់គឺជាព្រះដែលរក្សាសេចក្ដីសញ្ញា។ ចោទិយកថា ៣២:១០–១១ ពិពណ៌នាអំពីការយកចិត្តទុកដាក់របស់ទ្រង់ ដោយនិយាយថា អ៊ីស្រាអែលគឺ « ផ្លែប៉ោមនៃភ្នែកទ្រង់ » ជាចំណុចកណ្តាលនៃការសម្លឹងមើលរបស់ទ្រង់ ។ សាការី 2:8 បញ្ជាក់ការនេះឡើងវិញ ដោយប្រកាសថា «អ្នកណាដែលពាល់អ្នក នោះប៉ះផ្លែប៉ោមនៃភ្នែករបស់គាត់»។
ទីបន្ទាល់៖
គ្រូគង្វាលម្នាក់បានរកឃើញថាព្រះវិហារដែលកសាងក្រុមជំនុំរបស់គាត់ឥឡូវនេះធ្លាប់ជាកន្លែងសម្រាប់ការប្រមូលផ្តុំប្រឆាំងជនជាតិយូដាក្នុងសម័យណាស៊ី។ ដោយមានការកាត់ទោសយ៉ាងជ្រាលជ្រៅ គាត់បានដឹកនាំព្រះវិហារក្នុងសេវាកម្មពិសេសនៃការប្រែចិត្ត—មិនត្រឹមតែសម្រាប់អំពើបាបក្នុងប្រវត្តិសាស្ត្រប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែថែមទាំងសម្រាប់ភាពស្ងៀមស្ងាត់ និងការព្រងើយកន្តើយរបស់សាសនាចក្រចំពោះប្រជាជនយូដាផងដែរ។ គាត់បានអញ្ជើញអ្នកជឿសាសន៍យូដាមកពីក្រុមជំនុំមេស្ស៊ីក្នុងតំបន់ឲ្យចូលរួមការប្រមូលផ្តុំ។ នៅក្នុងពេលដ៏ជ្រាលជ្រៅនៃការផ្សះផ្សាគ្នា អ្នកចាស់ទុំជនជាតិយូដាបានបោះជំហានទៅមុខ ហើយបានផ្តល់ពាក្យអភ័យទោស៖
«អ្វីដែលអ្នកបានសារភាព ព្រះអម្ចាស់បានអត់ទោសរួចហើយ ចូរយើងដើរជាមួយគ្នាចាប់ពីថ្ងៃនេះតទៅ»។
អេសាយ ៤៩:១៤–១៦
ចោទិយកថា ៣២:១០–១១
សាការី ២:៧–៨
110 CITIES - ភាពជាដៃគូសកល | ព័ត៍មានបន្ថែម
110 CITIES - គម្រោងនៃ IPC a US 501(c)(3) No 85-3845307 | ព័ត៍មានបន្ថែម | គេហទំព័រដោយ៖ ប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយ IPC