સ્થળાંતરિત કામદારો: કઠિનતા, અસ્તિત્વ અને આશાની યાત્રાઓ

ભારતમાં સ્થળાંતરિત કામદારો મુશ્કેલીઓ, સંઘર્ષ અને સ્થિતિસ્થાપકતાથી ભરેલું જીવન જીવે છે. દૈનિક વેતનની શોધમાં તેમના પરિવારો, ઘરો અને ગામડાઓ છોડીને, તેઓ કોલકાતા જેવા ગીચ શહેરો અને અજાણ્યા નગરોમાં મુસાફરી કરે છે - ઘણીવાર શોષણ, નબળી જીવનશૈલી અને સામાજિક ઉપેક્ષાનો સામનો કરવો પડે છે. તાજેતરના માનવ અધિકાર સંશોધન સૂચવે છે કે 600 મિલિયન ભારતીયો - લગભગ અડધી વસ્તી - આંતરિક સ્થળાંતર કરનારા છે, જેમાં 60 મિલિયન રાજ્યની સરહદો પાર કરે છે. તેઓ ઘણીવાર તેમના બાળકો માટે સારા ભવિષ્યની, ગૌરવ સાથે ઘરે પાછા ફરવાની આશા રાખે છે, અને એવી આશા રાખે છે કે કોઈ તેમનું મૂલ્ય જોશે.

ભગવાન જુએ છે.

પરંતુ બધી પીડા હલનચલનથી આવતી નથી - કેટલીક પીડા અંદર ઊંડા દટાયેલી હોય છે. શરમ, ભય અને મૌનથી ઘેરાયેલા હૃદયમાં, ભગવાન હજુ પણ જુએ છે...

આપણે કેવી રીતે કરી શકીએ

પ્રાર્થના?

પ્રાર્થના કરો કે પ્રભુ ગામડાઓમાં પાછળ રહી ગયેલા પરિવારોના હૃદયને દિલાસો આપે, ખાસ કરીને બાળકો, જીવનસાથીઓ અને વૃદ્ધો. તેઓ આશાથી ભરેલા રહે અને નિરાશાથી નહીં. ઈસુ તૂટેલા હૃદયોને સાજા કરે અને આ પરિવારોને પ્રેમ, જોગવાઈ અને સમુદાયના સમર્થનથી ટકાવી રાખે.

"ભગવાન એકલા લોકોને પરિવારોમાં બેસાડે છે, તે કેદીઓને ગાયન દ્વારા બહાર કાઢે છે." ગીતશાસ્ત્ર ૬૮:૬

ભગવાન સ્થળાંતરિત કામદારો વતી ન્યાયનો અવાજ ઉઠાવે. તેઓને તેમના કાર્યમાં ગૌરવ મળે અને તેમની સાથે ન્યાય અને આદર સાથે વર્તવામાં આવે. શિક્ષણ, કૌશલ્ય તાલીમ અને તેમના ભવિષ્યને ઉજ્જવળ બનાવવા અને ગરીબીના ચક્રને તોડવા માટેની તકોના દ્વાર ખુલે.

"જેઓ પોતાના માટે બોલી શકતા નથી તેમના માટે બોલો, બધા નિરાધારોના હકો માટે." નીતિવચનો ૩૧:૮

પૂર્વ

દિવસ 2

આગળ

દિવસ 4