کارگران مهاجر: سفرهایی پر از سختی، بقا و امید

کارگران مهاجر در هند زندگی‌ای مملو از سختی، مبارزه و انعطاف‌پذیری را سپری می‌کنند. آنها خانواده‌ها، خانه‌ها و روستاهای خود را در جستجوی دستمزد روزانه ترک می‌کنند و به شهرهای شلوغ و ناآشنایی مانند کلکته سفر می‌کنند - که اغلب با استثمار، شرایط نامناسب زندگی و بی‌توجهی اجتماعی روبرو هستند. تحقیقات اخیر حقوق بشر نشان می‌دهد که ۶۰۰ میلیون هندی - تقریباً نیمی از جمعیت - مهاجران داخلی هستند و ۶۰ میلیون نفر از مرزهای ایالتی عبور می‌کنند. آنها اغلب به آینده‌ای بهتر برای فرزندان خود، امید به بازگشت با عزت به خانه و امید به اینکه کسی ارزش آنها را ببیند، امیدوارند.

خدا می‌بیند.

اما همه دردها از حرکت ناشی نمی‌شوند - برخی در اعماق وجود دفن شده‌اند. در قلب‌هایی که از شرم، ترس و سکوت پوشیده شده‌اند، خدا هنوز می‌بیند...

چگونه می‌توانیم؟

دعا کنیم؟

دعا کنید که خداوند قلب خانواده‌های جا مانده در روستاها، به ویژه کودکان، همسران و سالمندان را تسلی دهد. باشد که آنها سرشار از امید باشند و نه ناامیدی. باشد که عیسی قلب‌های شکسته را التیام بخشد و این خانواده‌ها را با عشق، عنایت و حمایت جامعه تقویت کند.

«خداوند، تنهایان را در خانواده‌ها جای می‌دهد، و زندانیان را با سرود بیرون می‌آورد.» مزمور ۶۸:۶

باشد که خداوند صدای عدالت را از جانب کارگران مهاجر بلند کند. باشد که آنها در کار خود عزت و کرامت بیابند و با آنها با انصاف و احترام رفتار شود. باشد که درها برای آموزش، مهارت آموزی و فرصت هایی که آینده آنها را ارتقا می بخشد و چرخه فقر را می شکند، باز شود.

«از طرف کسانی که نمی‌توانند از خودشان دفاع کنند، از طرف حقوق همه بی‌بضاعتان صحبت کنید.» امثال ۳۱:۸

قبلی

روز 2

بعد

روز 4