Wanneer ek deur die strate stap van Algiers, Ek voel beide die skoonheid en die las van hierdie stad. Die seebries dryf van die Middellandse See af in, en die witgekalkte geboue skitter in die sonlig – “Algiers die Wit,” noem hulle dit. Vir my dra daardie naam ’n dieper waarheid, want Jesus het my hart wit soos sneeu gemaak. In ’n land waar lig skaars lyk, het Sy genade my gevind.

Algerië is wyd – die meeste daarvan word verswelg deur die eindelose Sahara – maar hier in die noorde pols die lewe van energie en geskiedenis. Die kafees is vol, die moskees loop oor, en die oproep tot gebed weergalm daagliks deur elke buurt. Tog, onder al die geraas, voel ek 'n stille leegheid – 'n verlange wat net Jesus kan vul.

Tog voel die nood oorweldigend. In 'n land waar 99.9% mense Christus nie ken nie, voel ek dikwels klein – net een stem onder miljoene. Maar ek glo God het my geroep om hier te staan, te bid, lief te hê en as Sy getuie te leef. Ek dra Sy hoop deur hierdie strate, in die vertroue dat selfs 'n klein liggie groot duisternis kan deurbreek. Eendag glo ek dat Algiers nie net met wit klip sal skyn nie, maar met die stralende heerlikheid van God se teenwoordigheid.

• Bid vir die mense van Algiers om Jesus, die ware Lig, te ontmoet wat alleen hulle diepste verlange kan bevredig. (Johannes 8:12)

• Bid vir vrymoedigheid, eenheid en beskerming vir gelowiges wat Christus deel in 'n stad waar dit gevaarlik is om Hom te volg. (Handelinge 4:29–31)

• Bid vir die Heilige Gees om kragtig te beweeg deur drome, Skrif en persoonlike ontmoetings regoor Algiers. (Joël 2:28)

• Bid vir die onbereikte volke van Algerië — van die kus tot die Sahara — om die Evangelie te hoor en daarop te reageer. (Romeine 10:14–15)

• Bid vir Algiers om 'n stad te word wat nie net bekend is vir sy wit geboue nie, maar ook vir harte wat wit gemaak is deur die bloed van Jesus. (Jesaja 1:18)