Ek woon in Bamako, die hoofstad van Mali, 'n land wat wyd strek onder die woestynson. Ons land is uitgestrekt — droog en plat — maar tog die Nigerrivier kronkel daardeur soos 'n reddingsboei en bring water, kleur en lewe aan alles wat dit aanraak. Die meeste van ons mense woon langs hierdie rivier en is daarvan afhanklik vir boerdery, visvang en veeboerdery. In 'n land waar die grond dikwels kraak en die reën onseker is, beteken water hoop.

Mali groei vinnig, en so ook Bamako. Elke dag arriveer gesinne van klein dorpies hier, op soek na werk, opvoeding of bloot oorlewing. Die markte loop oor van klank – handelaars wat pryse skree, kinders wat lag, die ritme van tromme en gesprekke. Daar is skoonheid hier – in ons ambagslui, in ons kultuur, in ons krag – maar ook gebrokenheid. Armoede, onstabiliteit en groeiende Islamitiese ekstremisme het diep letsels op ons land gelaat.

En tog sien ek God aan die werk. Te midde van ontbering is mense dors – nie net na skoon water nie, maar na lewende water. Die Kerk in Mali is klein maar standvastig, reik uit in liefde, bid vir vrede en deel die Evangelie met moed. Soos Bamako 'n bymekaarkomplek vir die nasie word, glo ek dit kan ook 'n word put van verlossing — waar baie sal kom om te drink van die waarheid van Jesus, die een bron wat nooit opdroog nie.

• Bid vir die mense van Mali om lewende water in Jesus te vind te midde van fisiese en geestelike droogte. (Johannes 4:14)

• Bid vir die Kerk in Bamako om versterk te word met geloof, eenheid en moed te midde van druk en vrees. (Efesiërs 6:10–11)

• Bid vir vrede en beskerming oor Mali terwyl radikale groepe onstabiliteit oor die streek versprei. (Psalm 46:9)

• Bid vir boere, herders en gesinne wat deur droogte sukkel om God se voorsiening en medelye te ervaar. (Psalm 65:9–10)

• Bid vir Bamako om 'n geestelike watergat te word — 'n sentrum van herlewing en vernuwing vir die hele Wes-Afrika. (Habakuk 2:14)